2 zware dagen

Dit moeten de zwaarste ritten zijn die ik ooit heb gereden.De eerste dag ging vrij goed tot munchen, tot ik besefte dat ik nog maar half weg was die dag. Toen ik Oostenrijk binnenreed kwam ik in stortregens terecht en zag ik zo goed als niks meer, toch maar verder, het was toen al 6 uur s avonds. Vlak voor de Sloveense grens viel ik bijna zonder benzine, terugdraaien dus om niet in de 10 km lange tunnel stil te vallen. Ondertussen was het donker en moest nog 100 km doen. Mijn zicht begon wazig te worden, en het hotel dat in had opgezocht was dicht. Gelukkig was er vlak naast nog een hotelletje.Ik had geen meter meer kunnen rijden. Na 1200km en 14 uur rijden op 3 boterhammen en een snickers kon ik eindelijk rusten.
Nooit meer zo'n rit, dat zweer ik.

Jammer genoeg wist ik nog niet wat vandaag zou brengen. Het begon goed, de eerste 400km in het zonnetje.


Maar daar was de regen weer, en die zou me de rest van de dag vergezellen. In Servie was de term regen ontoerijkend, dit was onvervalst noodweer, de wegen stonden blank, m'n regenpak begon te lekken door 2 scheuren en al gauw was ik zeiknat. Ik had me ook vergist in de afstand die weer een 1000 km bedroeg. De laatste 150 km waren binnenwegen, geen probleem, als daar geen 1000 tal vrachtwagens in een file naar de grens stonden.Bovendien was een tunnel door de politie afgesloten wegens werkzaamheden. Tot vooraan de file gereden en een foto getrokken van de politie. Die kon daar niet mee lachen, maar draaide snel bij toen hij eens gas mocht geven op mijn motor.


Toen ging de tunnel open en ik was blij dat ik het laatste stuk kon rijden. Die blijdschap verdween echter snel toen ik de weg zag, door donkere tunnels met putten en water terwijl in de tegengestelde richting een collone vrachtwagens het midden van de weg innam. Nog x aantal loketjes passeren aan de grens en alweer overovermoeid tot in Sofia.(nog steeds in de regen)

Morgen nog een klein stukje naar Istanbul en dan rusten.