maandag, januari 22, 2007

Nemrut Dagi



Ben tot aan de voet van Nemrut Dagı gereden en op aanraden van de toeristische dienst niet met de motor verdergereden, want de weg zou zeer slecht zijn. De Duitser die het niet lang geleden wel probeerde is gevallen met z'n BMW motor en heeft 8 dagen vast gezeten wachtend op wisselstukken. Met de dolmuş dus(een busje), zoals alle toeristen (wel ja 2).
Die andere toerist is Chris, een Schot, en ik ben blij dat ik eens echt een gesprek kan voeren van meer dan 3 zinnen. Op de rit naar boven wordt het al snel duidelijk dat je dat beter niet met de motor doet, hoewel we een Turk met een nieuwe BMW1200GS tegenkwamen die er niet veel problemen over maakte.Het wegdek varieerde van zeer smalle haarspeldbochten met grint tot kinderkopjes van de ergste soort.


Langs een 5-tal stopplaatsen tot boven op de Nemrut Dagı duurde een 3 uur,waar we wachtten op de zonsondergang.


Er was ook een buslading jonge kinderen die heel de tijd rond ons zwermden om hun Engels te oefenen. Dat was overigens zeer slecht, behalve 'what's you're name' en 'where you're from' kwam er weinıg uit.Hun Engels was even goed als mijn Turks.


Tijdens de zonsondergang zat ik jammer genoeg op het toilet, maar Chrıs zei dat ik niet veel gemist had, ik was trouwens al terug afgedaald voor een biertje want het werd behoorlijk koud.