Afgezakt tot in Malatya

Gisteren een dag vast gezeten door de regen en vanmorgen om 6 uur vertrokken om recht naar het zuiden te rijden en zo de regen te vlug af te zijn. Geen regen toen ik opstond dus dat was al goed, en ook de rest van de dag geen druppel gezien. Het plan was van Sinop tot in Sivas proberen te geraken, maar de kilometers vlogen voorbij op verassend goede wegen en zo was ik om 13u00 in Sivas. Dan maar verder zuidwaarts naar de enige grote stad binnen mijn bereik, Malatya.
De weg van Sivas naar Malatya is in 1 woord magnifiek. Hier was ik op zoek naar: lange verlaten wegen door onherbergzame natuur, bij een temperatuur van 30 graden. Als je hier in panne valt zonder water kom je binnen het uur echt in de problemen.


Het asfalt is nog steeds een zorg,sommige stukken zijn goed, maar meestal zijn er om de 50km wegeniswerken met zeer veel grint en putten, toch schiet het lekker op, zelfs een beetje te lekker volgens de politie.



Ik had dit wel verwacht, en had al een paar controles ontweken, omdat ze meestal zeer goed zichtbaar, dwars op de rijrichting staan, maar deze keer was het een anonieme wagen die de meting deed en 200 meter verder kon ik aan de kant. 150 lira (75 euro) voor 40 km/u te snel is eigenlijk nog redelijk en het waren vriendelijke gasten. Samen met de 3 keer tanken aan 25 euro was dit toch een dure dag.

Weer 12 uur in het zadel en 800km was op zich alweer gek genoeg, maar er zat weer een venijnig staartje aan de dag.
Ik rij Malatya binnen, met het gedacht in het centrum wel een hotel te vinden, maar het is zo druk met zo veel borden dat ik er niet wegwijs geraak. Ik stop en vraag aan een politie-agent de toerist information. Geen probleem, en hij wijst een enkelrichtingstraat in. Motor geparkeerd, tanktas en helm mee en in 30 graden in motorpak achter de agent aan. Wandelen en wandelen, het zweet gutst van men hoofd.
Uiteindelijk heel de blok rond gelopen met men bagage nog op de motor, blijkt het kantoor dicht. Andere agent, zelfde flop, taxi-chauffer, verwarde uitleg in Turks. En ondertussen staan er zowat 15 kinderen met fietsen rond de moto. Ben de stad terug uitgereden, gevold door de kinderen, die dankzij het drukke verkeer makkelijk konden volgen, en toch nog in een hotel geraakt.

Voor morgen weet ik het nog niet, maar in ieder geval rustiger. De Nemrut Dagi is vlakbij...